Ας ασχοληθούμε με μια θεωρία πολύ αγαπητή και γνωστή την οποία θα φέρουμε να «κουμπώσει» στους Έλληνες ψηφοφόρους… πρόκειται για την θεωρεία της σχετικότητας…… και δη στην ελληνική ψήφο! Τι εννοώ? Φανταστείτε το παρακάτω:
Βρίσκεστε, λίγο πριν τις προσεχείς κάλπες, σε μια ωραία οικογενειακή μάζωξη, από αυτές που συχνά έχουμε την ευκαιρία να ζούμε χάρις στην υπέροχη Ελληνική μας ιδιοσυγκρασία, παρέα με γονείς και φίλους. Φυσικά μετά από τα σχετικά γέλια, το καλό φαγητό και μερικές μπυρίτσες η κουβέντα τείνει να καταλήξει στα τεκταινόμενα στην χώρα μας και ως επί των πλείστων στην πολιτική. Σίγουρα στην συντροφιά θα μιλήσετε για την ανεργία, για την πορεία της δουλειάς σας (όσοι τυχεροί έχετε ακόμα) και για το πόσο έχει πέσει ο τζίρος στην αγορά. Πώς, από εργαζόμενοι για το παντεσπάνι γίνατε εργαζόμενοι από χόμπι κ.α. τέτοια θλιβερά. Σίγουρα θα σιχτιρίσετε τους Έλληνες πολιτικούς και τα κόμματα που μας έφεραν σε αυτή τη κατάσταση και ίσως στο τσακίρ κέφι ρίξετε και κανά φάσκελο, αλλά Mαυρογιαλούρος, προς κάποιο σημείο του ορίζοντα, ευχόμενοι να βρει τον στόχο του (πράγμα πολύ πιθανό με τόσους υποψήφιους στις εκλογές). Κατά τα τελειώματα της συζήτησης, θα ξεκινήσετε να κόβετε μέλη του σώματός σας, με πιο προσφιλή τα χέρια, στην περίπτωση που ξαναψηφίσετε τους ίδιους και τους ίδιους την επόμενη Κυριακή. Τόσο πολύ δε, θα επιμείνετε, που λίγο ακόμα και η περιγραφή σας θα παραπέμπει στην φοβερή εκείνη σκηνή του «Kill Bill vol 1», όπου η Uma Thurman, ντυμένη στα κίτρινα, στεκόταν μέσα στο Ιαπωνικό εστιατόριο, περιστοιχισμένη από κομμένα μέλη μαφιόζων!
Περνάει η ευλογημένη αυτή Κυριακή των εκλογών και σε επόμενη οικογενειακή μάζωξη (είπαμε ο ¨Έλληνας στις συγκεντρώσεις ευτυχώς ακόμα πρώτος) βρίσκεστε πάλι όλοι μαζί, τρωτέ, πίνετε και συζητάτε. Απαραίτητη προϋπόθεση, η σύναξη αυτή να είναι κοντά στις εκλογές που προηγήθηκαν και φυσικά να μην έχει προλάβει να έρθει η ανάπτυξη στην χώρα (διότι κάποιοι την τοποθετούν στο άμεσο μέλλον). Με αυτές τις Κ.Σ. λοιπόν, η θεματολογία σας θα είναι λίγο – πολύ όπως περιγράφτηκε παραπάνω…. φτάνει όμως και η στιγμή του «διά ταύτα». Πως πήγε? τι ψηφίσατε? Βλέπω είστε όλοι αρτιμελής!!! Οι ματιές χάνονται στο υπερπέραν, κάτι «χμμμ…», «να σου πώ…», αρχίζουν να ακούγονται… και ξεκινάμε… «και που να το ρίξω βρε αδελφέ?», «δεν μου πήγαινε ν’ αλλάξω αυτό που ψήφιζα τόσα χρόνια», «ήξερες τι έκαναν στον παππού σου στον εμφύλιο?»… Τι έγινε ρε παιδιά? Ποιόν παππού? Ποιόν εμφύλιο? Ποια συνήθεια? …. έχεις γίνει κατακόκκινος από τα νεύρα σου!!!
Τώρα όμως πια καταλαβαίνεις…. Είναι πολύ ΣΧΕΤΙΚΟ (με πιάνεις?) το τι λέμε πριν τις εκλογές από αυτό που πάμε να ψηφίσουμε τελικά! Προσωπικά το έχω φάει στα μούτρα πολλές φορές …. οπότε και κρατάω μικρό καλάθι για την ποσότητα και ποιότητα της ανανέωσης που συντελείται στην χώρα μας μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση.
Παρόλα αυτά, σίγουρα το να πάει στην κάλπη κάποιος και να ψηφίσει, έστω και με λάθος κριτήρια, τους λάθος πολιτικούς (με το δικό μου μυαλό πάντα) είναι ΠΟΛΥ καλύτερο από το να μην πάει καθόλου! Θα έρθει η στιγμή εκείνη που η λογική και τα επιχειρήματα θα επικρατήσουν της συνήθειας και της «αβασάνιστης» επιλογής. Το ΠΟΤΑΜΙ έχει καταφέρει να σχηματίσει ψηφοδέλτια με «νέους» ανθρώπους στην πολιτική, κατά ένα ποσοστό που ξεπερνά το85%. Για πρώτη φορά βλέπουμε να διεξάγουν πολιτικό αγώνα υποψήφιοι, οι οποίοι διανέμουν φυλλάδια με τα ονόματα όλων όσων ανήκουν στο ίδιο κόμμα, πράγμα που καταδεικνύει ότι ίσως αρχίζει να διαμορφώνεται μια νέα πολιτική κουλτούρα.
Εύχομαι με το καλό να την «ρίξετε» τη ψήφο σας τη Κυριακή και προσοχή στα χέρια σας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου