Σε ημερίδα του γραφείου διασύνδεσης του Παν. Μακεδονίας, την Τετάρτη, η μαζική συμμετοχή ήταν αναμενόμενη, καθώς το θέμα -«Εργασία στο εξωτερικό»- είναι πολύ επίκαιρο, ενώ ο καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας του ιδρύματος κ. Λόης Λαμπριανίδης βρήκε την ευκαιρία ν’ αποτυπώσει ορισμένες επικαιροποιημένες διαστάσεις της έρευνας που παρουσιάζει στο βιβλίο του «Επενδύοντας στη φυγή».
Ειδικότερα, με βάση το βιβλίο, το 2010 υπήρχαν περίπου 120.000 Έλληνες επιστήμονες, που εργάζονταν στο εξωτερικό και αποτελούσαν το 10% του συνολικού αριθμού επιστημόνων στην Ελλάδα. Έκτοτε, ο αριθμός αυτός έχει αυξηθεί, με τις εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για πάνω από 150.000. Έλληνες βρίσκονται σε 74 χώρες και συνολικά σε 528 πόλεις. Έτσι, μπορούμε να βρούμε διάφορες ειδικότητες επιστημόνων σε όλες τις γωνιές του κόσμου, όπως γιατρούς στη Μέση Ανατολή, χημικούς στην Αφρική, μηχανικούς στην Ασία. Βέβαια, οι περισσότεροι συγκεντρώνονται σε Βρετανία, ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία και κυρίως στις μεγάλες πόλεις των χωρών αυτών. «Πλέον όσοι φοιτητές διανύουν τα μεγαλύτερα έτη σπουδών αρχίζουν να εξετάζουν τις διόδους φυγής στο εξωτερικό», παρατήρησε χθες στην «Κ» ο κ. Λαμπριανίδης. Από την άλλη, σύμφωνα με την έρευνα του ίδιου, οι περισσότεροι από όσους βρίσκονται στο εξωτερικό (ακριβές ποσοστό 61%) πριν αποφασίσουν να φύγουν ή να παραμείνουν στο εξωτερικό μετά τις σπουδές για εργασία, δεν αναζήτησαν καν δουλειά στη χώρα μας. «Η κινητικότητα των επιστημόνων έχει πολλά θετικά, καθώς τους εμπλουτίζει με εμπειρίες ζωής, εργασίας. Όμως η φυγή των επιστημόνων παίρνει τα χαρακτηριστικά του “διωγμού” από τη χώρα λόγω έλλειψης επαγγελματικών επιλογών» λέει ο πανεπιστημιακός. Ταυτόχρονα, οι μετανάστες μαζί με την πίκρα για τη φυγή διατηρούν μια ιδιαίτερα αρνητική εικόνα για ορισμένες πτυχές της ζωής στην Ελλάδα όπως η διαφθορά, η αναξιοκρατία, ο νεποτισμός, ο κομματισμός, η γραφειοκρατία, ο ωχαδελφισμός. |
|
|
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου